Gisteren heb ik niet geschreven. En daar voel ik me best een beetje schuldig over. Ik had me voorgenomen om dat iedere dag te doen, al schrijf ik maar dat ik te moe ben om te schrijven.

Gisteren zat het er echter even niet in. Ik was vrij obsessief bezig met Facebook. Tot mijn grote verbazing was de reel die ik donderdag had geplaatst al supervaak bekeken (meer dan 30.000 keer of zo). Er waren ook veel reacties. Die verbaasden mij nog meer. Naast een aantal vriendelijke, begripvolle en neutrale comments, waren er ook een heleboel echt gemene. Om de één of andere reden maakte het mensen heel boos dat ik een filmpje had geplaatst van mezelf in mijn rolstoel die bijna achterover klapte toen ik de stoep opreed. Ik had nooit gedacht dat eenvoudigweg zeggen dat dit dus een gevaarlijke en niet-toegankelijke oprit was tot zoveel agressie zou leiden. Ik ben dus veel bezig geweest met het reageren op de reacties en met alle vervelende comments rapporteren.

Blokkeren heb ik bewust niet gedaan. Ik heb mijn reel gedeeld in een paar groepen waarin ik mensen heb gevraagd om de gemene reacties te verdrinken in aardige. Intussen zijn er zo’n 700 reacties bijgekomen. Veel te veel voor mij om ze allemaal te lezen en eerlijk gezegd durf ik dat ook niet zo goed nu. Ik weet namelijk zeker dat er nog steeds heel lullige dingen tussen staan en ik heb niet de wens, noch de energie, om daar nu mee om te gaan. Dus zal ik een algemene opmerking schrijven om de aardige mensen te bedanken. De onaardigen zijn mijn aandacht en energie ook helemaal niet waard. (Het filmpje vind je hier, trouwens).

En dat was slechts één ding gisteren en eergisteren. Donderdag was ik helemaal naar Utrecht met hubby om onze advocaat te spreken over het beroep dat ik heb aangespannen tegen het UWV. Dat gaf natuurlijk ook veel stress om daar mee bezig te moeten zijn. En het kostte me mega-veel energie. Daar komt vandaag de klap van, maar op dit moment voel ik die nog niet door de adrenaline van Facebook en van het feit dat ik vandaag precies één jaar in de Ziektewet zit en nog geen bericht van het UWV heb ontvangen over verlenging ervan of een oproep voor de eerstejaarskeuring. Voorlopig blijft mijn uitkering dus intact, maar verder is er nog veel onduidelijk, ook dingen die er voor de beroepszaak toe doen. Ik weet bijvoorbeeld niet voor hoeveel procent ik ben afgekeurd op dit moment. Enkel dat de verzekeringsarts heeft geconstateerd dat ik de geduide functies zoals in het vorige besluit aangaande WIA zijn opgenomen niet kan uitvoeren. Dat zorgt voor heel veel spanning bij mij. Stomme UWV!