Zo, even uit de spanning komen. Diva had net weer eens ruzie met haar aartsvijand Evi, de kat van de buren. Evi zat in onze voortuin en Diva binnen. Ze scheurde al snuivend en puffend heen en weer over de vensterbank en mijn ziekenhuisbed. Ik deed gauw het raam open en gooide wat water richting Evi. Uiteraard was die slim genoeg om al weg te zijn voordat de nattigheid landde.

Helaas was Diva daarmee nog niet klaar met het gevecht. Ze bleef rondjes lopen vanaf de vensterbank naar het bed naar de bank, naar de vloer en terug op de vensterbank. En ze duwde haar hoofd steeds tussen de jalosieën om verder te snuiven. Haar staart bleef dik en ze wurmde zich achter de jalosieën om beter de tuin in te kijken. Evi kwam niet terug, natuurlijk, maar dat weerhield Diva er niet van om op z’n kats te roepen: “en blijf weg!”