Ik heb er vanochtend lang op moeten wachten, maar Langhaar heeft me dan toch van de hongersnood gered. Ik geef haar benen een kopje als beloning, ook al was de service ronduit slecht. Ze tilt me op en ik begin automatisch te spinnen terwijl ik mijn voorvoetjes op haar schouder plaats.
“Heb je mammie zo gemist vannacht?” vraagt Langhaar al kroelend.
“Mrra”, zeg ik en ik geef haar een kopje.
“Mammie jou ook, schat. Mfah!” Ik krijg een kus op mijn kop en wrijf de aanraking direct af aan haar gezicht.
“Oh! Krijg ik nu een kusje terug van jou? Je bent toch ook een lieverd!”
Ik zucht inwendig. Zou ze me ooit gaan begrijpen? Ik vrees ervoor…