Mijn lieve vriendje Tobias wordt 1 jaar vandaag. Wat een knapperd! Gefeliciteerd!

Ik krijg intussen wel moordneigingen. Niet jegens hem, natuurlijk, maar richting de dikke, vette, irritante bromvlieg die het nodig vindt om rond mijn hoofd te brommen. Ongelooflijk rotbeest!

Ben weer extra moe vandaag. En dus gauw overprikkeld. Gisteravond te laat naar bed gegaan en te lang achter elkaar wakker gewest. [k*utvlieg! Nu eerst even mijn noise-cancelling headphones opgezet]. Ik had vrijdagnacht een nachtmerrie. Daarvan was ik vrijdag uit mijn doen en verdrietig en angstig. Dat heb ik toen allemaal braaf ervaren en er laten zijn in plaats van het weg te stoppen, want dat is ongezond en kost uiteindelijk alleen maar meer energie. Maar toch. Het verwerken van die emoties heeft ook wat tijd nodig gehad. Gisternacht lekker lang en goed geslapen, waardoor ik gisteravond de energie had om nog even in mijn dagboek te schrijven over mijn droom. Dat was vrijdag teveel. Toen kwam dus alle emotie even terug, en meer. Ik werd ook boos. Boos over dat ik die droom überhaupt kon hebben door de acties van een ander. En dat voelde goed en terecht, maar kostte ook energie. Én ik moest er vervolgens even van bijkomen. Ik heb het erover gehad met hubby en daarna ben ik nog even terug naar beneden gegaan om samen een aflevering van Big Bang Theory te kijken. Even lekker flauwe humor kijken om met een rustiger hoofd naar bed te gaan.

Daarna heb ik nog een momentje genomen om in mijn ‘positiefjes-schrift’ de drie positieve punten van de dag op te schrijven (lekker geschilderd en getekend en gezellig op de bank gelegen met hubby en Diva). Zo heb ik de dag positief afgesloten en ben ik als een blok in slaap gevallen.

Maar ik voel nu wel heel duidelijk dat het gisteravond te laat was en ik te kort heb geslapen. Ik werd wel op mijn gebruikelijke tijd wakker (9.30 uur) en ben toen ook uit bed gegaan. Dat is voor mijn buik dan weer beter. Ik heb namelijk een spastische darm (IBS; irritable bowel syndrome) en die houdt er niet van om niet op gezette tijden te kunnen eten.

Maar goed, vandaag dus *wederom* rustig aan doen en hopen dat de PEM morgen niet al te erg is. Stomme ME!