Categorie: Mijn ME-verhaal (Pagina 2 van 6)

EAPje kruipt al weer bij me op de bank. Hij lag op bed, op zijn rug wat heen en weer te draaien en te happen in het dekbed. Zijn oogjes waren op mij gericht, schreeuwend om aandacht. Toen ik hier bleef zitten, kwam hij dus maar naar mij toe. Typen gaat wat langzamer nu ik tussendoor steeds moet aaien, maar dat vind ik niet erg.

Het is heerlijk om hem zo geobsedeerd te zien kijken naar mijn bewegende vingers. Af en toe gaat zijn hoofdje omlaag en begint zijn kontje te wiebelen, klaar om de aanval in te zetten. Hij heeft nu mijn linkerhand te pakken. Kleine deugniet!

Verder ben ik uitgeput vandaag. Gisteravond had ik moeite met inslapen. Nu heb ik dus een zeurende hoofdpijn en wil mijn brein niet echt zo meewerken. Ik ben gisteravond ook niet zo handig geweest. Hoewel het de laatste tijd steeds beter gaat om me aan mijn voornemen te houden, kon ik het gisteravond toch niet laten om op het tijdstip van mijn laatste dutje toch nog ‘even gauw’ op Facebook te gaan. Voor ik het wist, was ik drie kwartier verder en vond ik het te kort op daadwerkelijk naar bed gaan om nog een dutje te doen. Daardoor ging ik ver over mijn vermogen om nog vermoeidheid te voelen heen. Ook was mijn hoofd teveel ‘aan’ om te kunnen slapen toen ik uiteindelijk in bed kroop. Hier zal morgen de PEM van komen…

EAPje blept! Ik heb nog nooit een kat gehad die blepte, maar nu wel! Hij doet dat echt iedere dag 😊

Nu zit hij naast me, mijn vingers in de gaten te houden. Hij wil ze vangen. Hij is wakker intussen en dan móet hij spelen. Hij heeft eigenlijk maar twee standen: ADHD-speels en slapend. Daarnaast maakt hij af en toe tijd om zich te wassen en voor eten is hij altijd wel in. Water drinken doet hij ook goed, dus dat zit allemaal goed. Hij snapt alleen nog niet dat de kittenkattenbak (die we speciaal voor hem hebben gekocht) bedoeld is om daadwerkelijk te gebruiken. Hij wacht nu iedere ochtend met smart in zijn bench totdat hubby hem er uit laat. Dan scheurt hij met een noodvaart naar de grote katten kattenbak van Diva om daar zijn dingetje te doen. Hij is zo schattig!

Hij geeft me ook heel veel vreugde en blijdschap en dat doet me goed. Nu ik wat meer aan hem gewend ben en me af en toe ook van hem afzonder, begint de extra uitputting wat te zakken en kan ik de blijdschap beter voelen. Dat is echt heel fijn.

Zometeen komt een vriendin ook even op bezoek. Niet lang. Max. drie kwartier. Meer zit er voor mij ook niet in. Maar het is wel heel fijn haar weer eventjes te zien.

Afgelopen maandag had een andere vriendin gehoopt te kunnen langskomen, maar door de migraine ging dat niet. Nu kan ik haar pas in september ongeveer weer zien. Ze is gisteren vertrokken naar Spanje, om daar de komende maand te blijven. Vervolgens gaat ze met haar vriend op vakantie en is er nog een bruiloft waar ze naartoe gaat. Dat is dus ook wat de ME doet: vriendschappen onderhouden is een stuk lastiger. Gelukkig zijn mijn vriendinnen erg begripvol en zijn zij bereid om steeds naar mij toe te komen, zodat ik er niet ook nog reistijd bij heb. Dan kan ik meer socialising-tijd hebben zonder vervolgens PEM te krijgen.

De migraine is weer terug. Niet heel aanwezig, op de één of andere manier, maar wel met vlekjes zo nu en dan en een soort van dreigende hoofdpijn. Alsof het een waarschuwing is dat ik vooral niet te veel moet doen vandaag, want anders zet het door.

Ik heb slecht geslapen vannacht door de hitte. Het duurde superlang voordat ik in slaap viel. Om half één was ik nog steeds wakker.

Ik neem vandaag dus maar een voorbeeld aan EAPje. Die ligt heerlijk languit op bed. Dat duurt natuurlijk totdat hij wakker wordt en wil gaan spelen, maar ook dan is hij superschattig. Ik geniet echt continu van hem!

Diva begint hem ook al meer te accepteren. Niet dat ze nu ineens aardig tegen hem doet, maar ze gaat hem inmiddels vooral uit de weg, in plaats van enkel naar hem te blazen en grommen. Niet dat ze dat niet ook nog steeds doet, maar in ieder geval niet meer de hele tijd. Dat is dus een vooruitgang.

Goed. Ik ga rusten voordat ik straks echt migraine heb.

Er ligt een kleine deugniet naast me. Hij bekijkt de hele tijd mijn vingers die over het toetsenbord bewegen. Zijn oogjes staan nu nog op nieuwsgierig, maar kunnen ieder moment overgaan op grote aanvalmoduspupillen. Mijn handen en benen zitten al vol krassen van zijn schattige nageltjes, waarmee hij continu probeert alles te vangen. Het is zo’n heerlijk kereltje!

Haha! Nu kwam inderdaad de aanval op mijn vingers. Alles wat beweegt is interessant en moet gepakt worden. Daarnet ben ik nog over hem gestruikeld toen hij vanaf een flinke afstand kwam aangescheurd om mijn voeten te vangen. Dat is één van zijn favoriete activiteiten en nu hij nog geen halsband draagt, hoor ik hem ook niet aankomen. We schrokken allebei daarnet en hij moest even bijkomen onder tafel, buiten bereik van mijn handen die hem probeerden te aaien en kalmeren.

Op dit moment is het mijn jurk. Oh en nu alweer het speeltje dat op de bank ligt. Hij heeft echt de aandachtspanne van een kolibrie. Of ja, van een kitten, eigenlijk. En dat maakt hem extra schattig.

Mijn migraine is inmiddels gelukkig gezakt en het bad is aan het vollopen. Hubby gaat zo mijn haren wassen. Dat is al meer dan drie weken geleden. Tot nu toe zat het er steeds niet in voor mij. Fijn dat ik straks weer schone haren heb. Dan laat ik het hier maar bij voor nu. Mijn energie moet naar mijn zelfverzorging vandaag.

Nog steeds migraine. Niet zo gek, ook. Duurt altijd minimaal 24 uur en die zijn nog niet voorbij. Sinds ik ME heb, duurt het vaak ook langer. Soms wel een week.

De migraine verbaast me ook niet. Ik heb sinds zaterdag al barstende koppijn en gisteren zette dat dus door in migraine. Ik ben nu al misselijk van deze 2 minuutjes achter mijn laptop.

EAPje is echt zo heerlijk! Ik kan de hele tijd naar hem kijken. Of hij nu slaapt of wakker is, het is zo fijn om die kleine steeds te zien.

Maar dat is ook juist waarvan ik me nu niet goed voel. Ik heb helemaal niet de energie om steeds met wat dan ook bezig te zijn, ook al is het nog zo schattig. Dus vandaag doe ik mijn dutjes boven in bed en beperk ik mijn aanwezigheid beneden vooral tot de momenten dat EAPje rustig is (ofwel: slaapt; hij is óf wakker en superdruk, óf hij ligt te maffen). Gelukkig kan hij ook uren achtereen slapen en is hij daar nu mee bezig. Het is zo’n lief kereltje!

Migraine.

JAAAAAAAA!!!!!! EAPje komt zo!!!!! Hubby is hem nu gaan halen. Ik heb er zo veel zin in!!!

Mijn energie voor vandaag gaat dus daar aan op, al kan ik er honderduit over spreken en schrijven.

Ik weet even niet wat ik moet schrijven. Dus dat is al iets om te schrijven. Soms is mijn brein gewoon even leeg. Althans, niet leeg. Nooit leeg. Maar de connectie tussen alle honderden gedachten die door mijn hoofd gaan en het stukje brein dat daadwerkelijk woorden en zinnen kan vormen, is momenteel een beetje verstoord.

Ik hoor in ieder geval een heleboel vogeltjes fluiten buiten. Dat vind ik zo heerlijk! In de heg van de ene buren en de bomen van de andere hebben zich een aantal vogels genesteld. Onze eigen boom is weer leeg, helaas. De duiven die daar leken te gaan broeden, hebben het nest verlaten. Er was laatst een korte, maar luide, oorlog tussen twee groepen kauwen en een paar eksters over de inhoud van het vogelvoerhuisje en sindsdien heb ik ze niet meer gezien. Echt jammer, maar er lijkt ook geen ei te zijn achtergelaten, dus dat is al iets. En ik kan nog steeds genieten van alle andere vogeltjes hier in de buurt.

Diva ook. Laatst zat er een mus in de tuin en daar heeft ze toch maar mooi achteraan kunnen jagen! Niet dat ze het diertje te pakken kreeg (gelukkig), maar ze kon wel weer even écht kat zijn. Dat was ze dan wel weer wat minder toen er gisteren een ekster in de tuin zat. Eksters zijn de allerbrutaalste vogels hier in de buurt en die deinzen absoluut niet terug van katten. Deze ook niet. Maar wel van mensen, dus toen ik naar buitenkwam, vloog de vogel weg. En Diva kwam een beetje zielig naar me toe en wilde geknuffeld worden. Dat vond ik dan wel weer schattig.

Ik had vandaag ook graag willen schrijven dat we weer wat dichterbij de komst van EAPje zijn. Dat hij morgen komt, maar dat is ineens niet meer zeker. Zijn mensenmama is ziek, dus moeten we het misschien nog een paar dagen uitstellen 🙁 Zij kan in ieder geval niet hier komen als ze ziek is. We gaan geen risico lopen dat ze mij aansteekt.

Maar goed, de PEM die ik gisteren had is al wel iets minder. Hopelijk blijft dat ook zo. Gisteravond had ik best moeite met in slaap vallen, dus het kan goed zijn dat ik morgen weer opnieuw PEM heb. Stomme ME!

Ik heb hoofdpijn. Iedere poging tot nadenken doet extra pijn. Vandaag is de PEM-dag van maandag. Het was dus toch teveel om naar de dierenwinkel te gaan en daarna nog online naar krabpalen te zoeken. Ik was alleen zo enthousiast dat EAPje vrijdag komt en kon daardoor niet meer voelen waar mijn grenzen lagen. Daarvan zit ik nu op de blaren (al lig ik het grootste deel van de dag vandaag, vermoed ik).

Ik ben wel heel blij met wat er gisteren lukte: ik heb meerdere designs in mijn Redbubble shopje gezet én twee nieuwe getekend. Vooral die twee nieuwe vind ik supergaaf! Ik plaats er zo een foto van.

Ik ga zo ook een mailtje sturen naar ME Centraal. Die hebben gevraagd naar schrijvers met ME of hun mantelzorgers. Lijkt me erg leuk om daarvoor ook af en toe een stukje te schrijven.

Voor nu is dit wel de max. Na vijf minuutjes is mijn brein echt op.

Ik hoor de wasmachine een vrolijk melodietje fluiten. Vanochtend is die geleverd en hubby heeft hem op advies van de installateurs meteen aangezet voor een reiniging. Zo kunnen we morgen in een schone machine de was doen.

Ik heb er totaal niets van meegekregen dat het ding is bezorgd. De mensen van de witgoedwinkel hebben ongetwijfeld aangebeld en daarna de wasmachine naar zolder gesjouwd. Ook hebben ze de oude mee naar beneden genomen. Ieder aspect daarvan is mij ontgaan. Ik lag nog heerlijk te slapen op ons pas nieuwe matras en met mijn oordopjes in.

Dat nieuwe matras was ook echt nodig. We hadden de oude matrassen en het topmatras al ruim elf jaar en vooral die laatste was inmiddels één grote kuil. Eigenlijk moest die na acht jaar al worden vervangen, maar het is er eerder niet van gekomen.

Ik merk dat ik zoveel lekkerder lig in bed nu. Echt heel fijn. En heel belangrijk om zo effectief mogelijk uit te rusten ’s nachts. Dat doe ik door mijn ME toch al niet optimaal, dus dan is een goed bed extra belangrijk.

De PEM begint intussen trouwens echt te zakken. Ik heb vandaag niet eens mijn bril met gele glazen op!

Gisteren zijn we nog even naar de dierenwinkel geweest voor wat spulletjes voor Eapje. We hebben nu een kittenkattenbak, eet- en drinkbakje, kattenmelk en speeltjes voor hem. Een leuke krabpaal hadden ze niet, dus die hebben we online opgezocht. Het kopen daarvan blijkt echter nogal een uitdaging. De site geeft de opties ‘thuisbezorgd’ en ‘ophalen in de winkel’, maar bleef steeds vastzitten in een lus. Als we kozen voor thuisbezorgd kregen we de melding dat dit niet mogelijk was voor alle artikelen (met enkel de krabpaal in het winkelmandje) en dat we moesten kiezen voor ophalen in de winkel. Maar als we daar dan voor kozen, kregen we de omgekeerde melding en moesten we kiezen voor thuisbezorgd.

Hubby gaat het zo nog eens proberen en anders bestellen we wel een andere. Gekke webwinkels!