Categorie: Mijn ME-verhaal (Pagina 2 van 6)

Er ligt een kleine deugniet naast me. Hij bekijkt de hele tijd mijn vingers die over het toetsenbord bewegen. Zijn oogjes staan nu nog op nieuwsgierig, maar kunnen ieder moment overgaan op grote aanvalmoduspupillen. Mijn handen en benen zitten al vol krassen van zijn schattige nageltjes, waarmee hij continu probeert alles te vangen. Het is zo’n heerlijk kereltje!

Haha! Nu kwam inderdaad de aanval op mijn vingers. Alles wat beweegt is interessant en moet gepakt worden. Daarnet ben ik nog over hem gestruikeld toen hij vanaf een flinke afstand kwam aangescheurd om mijn voeten te vangen. Dat is één van zijn favoriete activiteiten en nu hij nog geen halsband draagt, hoor ik hem ook niet aankomen. We schrokken allebei daarnet en hij moest even bijkomen onder tafel, buiten bereik van mijn handen die hem probeerden te aaien en kalmeren.

Op dit moment is het mijn jurk. Oh en nu alweer het speeltje dat op de bank ligt. Hij heeft echt de aandachtspanne van een kolibrie. Of ja, van een kitten, eigenlijk. En dat maakt hem extra schattig.

Mijn migraine is inmiddels gelukkig gezakt en het bad is aan het vollopen. Hubby gaat zo mijn haren wassen. Dat is al meer dan drie weken geleden. Tot nu toe zat het er steeds niet in voor mij. Fijn dat ik straks weer schone haren heb. Dan laat ik het hier maar bij voor nu. Mijn energie moet naar mijn zelfverzorging vandaag.

Nog steeds migraine. Niet zo gek, ook. Duurt altijd minimaal 24 uur en die zijn nog niet voorbij. Sinds ik ME heb, duurt het vaak ook langer. Soms wel een week.

De migraine verbaast me ook niet. Ik heb sinds zaterdag al barstende koppijn en gisteren zette dat dus door in migraine. Ik ben nu al misselijk van deze 2 minuutjes achter mijn laptop.

EAPje is echt zo heerlijk! Ik kan de hele tijd naar hem kijken. Of hij nu slaapt of wakker is, het is zo fijn om die kleine steeds te zien.

Maar dat is ook juist waarvan ik me nu niet goed voel. Ik heb helemaal niet de energie om steeds met wat dan ook bezig te zijn, ook al is het nog zo schattig. Dus vandaag doe ik mijn dutjes boven in bed en beperk ik mijn aanwezigheid beneden vooral tot de momenten dat EAPje rustig is (ofwel: slaapt; hij is óf wakker en superdruk, óf hij ligt te maffen). Gelukkig kan hij ook uren achtereen slapen en is hij daar nu mee bezig. Het is zo’n lief kereltje!

Migraine.

JAAAAAAAA!!!!!! EAPje komt zo!!!!! Hubby is hem nu gaan halen. Ik heb er zo veel zin in!!!

Mijn energie voor vandaag gaat dus daar aan op, al kan ik er honderduit over spreken en schrijven.

Ik weet even niet wat ik moet schrijven. Dus dat is al iets om te schrijven. Soms is mijn brein gewoon even leeg. Althans, niet leeg. Nooit leeg. Maar de connectie tussen alle honderden gedachten die door mijn hoofd gaan en het stukje brein dat daadwerkelijk woorden en zinnen kan vormen, is momenteel een beetje verstoord.

Ik hoor in ieder geval een heleboel vogeltjes fluiten buiten. Dat vind ik zo heerlijk! In de heg van de ene buren en de bomen van de andere hebben zich een aantal vogels genesteld. Onze eigen boom is weer leeg, helaas. De duiven die daar leken te gaan broeden, hebben het nest verlaten. Er was laatst een korte, maar luide, oorlog tussen twee groepen kauwen en een paar eksters over de inhoud van het vogelvoerhuisje en sindsdien heb ik ze niet meer gezien. Echt jammer, maar er lijkt ook geen ei te zijn achtergelaten, dus dat is al iets. En ik kan nog steeds genieten van alle andere vogeltjes hier in de buurt.

Diva ook. Laatst zat er een mus in de tuin en daar heeft ze toch maar mooi achteraan kunnen jagen! Niet dat ze het diertje te pakken kreeg (gelukkig), maar ze kon wel weer even écht kat zijn. Dat was ze dan wel weer wat minder toen er gisteren een ekster in de tuin zat. Eksters zijn de allerbrutaalste vogels hier in de buurt en die deinzen absoluut niet terug van katten. Deze ook niet. Maar wel van mensen, dus toen ik naar buitenkwam, vloog de vogel weg. En Diva kwam een beetje zielig naar me toe en wilde geknuffeld worden. Dat vond ik dan wel weer schattig.

Ik had vandaag ook graag willen schrijven dat we weer wat dichterbij de komst van EAPje zijn. Dat hij morgen komt, maar dat is ineens niet meer zeker. Zijn mensenmama is ziek, dus moeten we het misschien nog een paar dagen uitstellen 🙁 Zij kan in ieder geval niet hier komen als ze ziek is. We gaan geen risico lopen dat ze mij aansteekt.

Maar goed, de PEM die ik gisteren had is al wel iets minder. Hopelijk blijft dat ook zo. Gisteravond had ik best moeite met in slaap vallen, dus het kan goed zijn dat ik morgen weer opnieuw PEM heb. Stomme ME!

Ik heb hoofdpijn. Iedere poging tot nadenken doet extra pijn. Vandaag is de PEM-dag van maandag. Het was dus toch teveel om naar de dierenwinkel te gaan en daarna nog online naar krabpalen te zoeken. Ik was alleen zo enthousiast dat EAPje vrijdag komt en kon daardoor niet meer voelen waar mijn grenzen lagen. Daarvan zit ik nu op de blaren (al lig ik het grootste deel van de dag vandaag, vermoed ik).

Ik ben wel heel blij met wat er gisteren lukte: ik heb meerdere designs in mijn Redbubble shopje gezet én twee nieuwe getekend. Vooral die twee nieuwe vind ik supergaaf! Ik plaats er zo een foto van.

Ik ga zo ook een mailtje sturen naar ME Centraal. Die hebben gevraagd naar schrijvers met ME of hun mantelzorgers. Lijkt me erg leuk om daarvoor ook af en toe een stukje te schrijven.

Voor nu is dit wel de max. Na vijf minuutjes is mijn brein echt op.

Ik hoor de wasmachine een vrolijk melodietje fluiten. Vanochtend is die geleverd en hubby heeft hem op advies van de installateurs meteen aangezet voor een reiniging. Zo kunnen we morgen in een schone machine de was doen.

Ik heb er totaal niets van meegekregen dat het ding is bezorgd. De mensen van de witgoedwinkel hebben ongetwijfeld aangebeld en daarna de wasmachine naar zolder gesjouwd. Ook hebben ze de oude mee naar beneden genomen. Ieder aspect daarvan is mij ontgaan. Ik lag nog heerlijk te slapen op ons pas nieuwe matras en met mijn oordopjes in.

Dat nieuwe matras was ook echt nodig. We hadden de oude matrassen en het topmatras al ruim elf jaar en vooral die laatste was inmiddels één grote kuil. Eigenlijk moest die na acht jaar al worden vervangen, maar het is er eerder niet van gekomen.

Ik merk dat ik zoveel lekkerder lig in bed nu. Echt heel fijn. En heel belangrijk om zo effectief mogelijk uit te rusten ’s nachts. Dat doe ik door mijn ME toch al niet optimaal, dus dan is een goed bed extra belangrijk.

De PEM begint intussen trouwens echt te zakken. Ik heb vandaag niet eens mijn bril met gele glazen op!

Gisteren zijn we nog even naar de dierenwinkel geweest voor wat spulletjes voor Eapje. We hebben nu een kittenkattenbak, eet- en drinkbakje, kattenmelk en speeltjes voor hem. Een leuke krabpaal hadden ze niet, dus die hebben we online opgezocht. Het kopen daarvan blijkt echter nogal een uitdaging. De site geeft de opties ‘thuisbezorgd’ en ‘ophalen in de winkel’, maar bleef steeds vastzitten in een lus. Als we kozen voor thuisbezorgd kregen we de melding dat dit niet mogelijk was voor alle artikelen (met enkel de krabpaal in het winkelmandje) en dat we moesten kiezen voor ophalen in de winkel. Maar als we daar dan voor kozen, kregen we de omgekeerde melding en moesten we kiezen voor thuisbezorgd.

Hubby gaat het zo nog eens proberen en anders bestellen we wel een andere. Gekke webwinkels!

Diva ligt heerlijk te slapen op het dekentje naast me. Daar moest ik eerst even een foto van maken voordat ik kon gaan typen. Ik heb dat dekentje gehaakt voor hubby, maar dus eigenlijk vooral voor Diva. Alles hier in huis is sowieso van haar. Dat is nu eenmaal hoe het werkt als je eigendom bent van een kat. En hubby en ik vinden het allebei heerlijk!

Alweer een dagje dichter bij de komst van EAPje! Ik kreeg vanochtend een hele schattige foto van hem van zijn huidige mensenmama. En vrijdag is hij gewoon hier!

We hebben intussen al een kittenhalsbandje en een placemat voor zijn etensbakje besteld. De rest gaan we woensdag of donderdag samen halen bij de dierenwinkel. Er komt in ieder geval een krabpaal bij. Dan zijn er weer nieuwe en hoge plekjes om te liggen voor EAP en voor Diva. De krabpaal die we al hebben binnen is vrij laag en die is omgevallen toen Appie er in probeerde te liggen. Diva heeft dat ding nooit wat gevonden, dus voor haar werd het ook wel tijd. Maar zij gaat ook veel naar buiten en daar staat ook een krabpaal met lekkere ligplekjes. Daar ligt ze echter nooit meer. Ze kiest tegenwoordig altijd voor de tuinmeubels om op te liggen.

Ben benieuwd hoe het zal gaan met haar en EAPje. Hopelijk accepteert ze hem snel. Het is in ieder geval wel een beetje een sulletje, net zoals haar echte broertje Ivar en haar pleegbroertje Pipo. Met hen kon ze het goed vinden, dus hopelijk komt dat met EAPje ook.

Ik ben in ieder geval al weer ietsje minder moe dan gisteren. Dat is fijn. Vandaag nog wat verder uitrusten.

Mijn bestie zou eigenlijk komen vanmiddag, maar ze kan helaas niet meer. Maar goed, dan komt ze volgende week lekker op kraamvisite bij EAPje 🙂

Ik zie aan de datum dat het vaderdag is vandaag. Hubby en zijn zus en haar man zijn onderweg naar hun moeder. Zij woont kei-ver weg, dus voor mij is het teveel om mee te gaan. De reis duurt al gauw drie uur enkele reis en al die tijd zou ik dan dus niet goed kunnen uitrusten. Dan ben ik al gebroken bij aankomst.

En vandaag zou het sowieso teveel zijn. Ik heb nog PEM van vrijdag, maar gelukkig al niet meer zo erg als gisteren. Mijn ogen zijn wel nog moe en ik draag mijn gele bril in plaats van de gewone, maar ik voel me al stukken beter dan gisteren. Geen migraine(dreiging) doet wonderen. En ik heb heerlijk lang geslapen. Tot kwart over elf.

Diva lag daarnet weer bij me te spoonen tijdens mijn dutje. Lekker erbij onder de deken, warm tegen mijn buik aan. Dat vind ik zo heerlijk!

Ik ben benieuwd of EAPje dat ook leuk gaat vinden. Vandaag krijgt hubby in ieder geval de bench mee van het hondje van zijn zus. Wij mogen die lenen zolang het nodig is voor EAPjes veiligheid. Overdag kunnen we natuurlijk toezicht houden op Hare Mauwjesteit, maar ’s nachts is EAp alleen met haar. Dan willen we hem kunnen beschermen als Diva hem net zo ontvangt als de vorige kitten. (Eigenlijk is het het kitten, overigens, maar dat vind ik heel raar klinken. En taalregels worden uiteindelijk bepaald door de taalgebruikers en niet door regelboeken, dus als genoeg mensen dit zo blijven zeggen/schrijven, nemen woordenboeken dat vanzelf over. Dat is de taak van woordenboeken: observeren en noteren, niet dicteren. ‘Hun’ als onderwerp zal over niet al te lange tijd ook in het woordenboek staan als de correcte vorm. Het is niet anders, grammatica-politiemensen…).

Vandaag is er een workshop pole & aerial sports in de studio van mijn vriendin Cai. Ik zou daar absoluut bij zijn geweest als het ook maar enigszins had gekund. Maar dat gaat niet meer. Waarschijnlijk nooit meer. Stomme ME.

En ik ben ongelooflijk moe vandaag. Wanneer iemand met een chronische aandoening die ook vermoeidheid veroorzaakt dit zegt, dan weet je dat ze niet zomaar een beetje moe zijn. Dan gaat het over een totale, uitgewrongen uitputting zoals wanneer je nachtenlang haast niet hebt geslapen. Maar ik heb dat wel, en een gezond lichaam kan zich aan de vermoeidheid aanpassen. Dat van mij kan dat niet. Dat van mij is ziek. Dat van mij probeert te herstellen van de afgelopen dagen.

Gisteren was helemaal fantastisch en ik werd met een ontzettend blij gevoel wakker. We krijgen namelijk een kitten! Ik kijk zo ontzettend uit naar zijn komst!

Maar ook blije opgetogenheid kost energie. Heel veel zelfs, want mijn ADHD gaat er helemaal van door het lint, en mijn brein is continu op en neer aan het springen van blijdschap.

Nu even niet. Nu ligt het in een uitgeteld hoopje op de grond, ineens depressief van de vermoeidheid. Vlekjes beginnen zich te vormen en de migraine volgt zometeen. Ik ga gauw liggen en hoop dat het niet al te erg wordt.