Vandaag is er een workshop pole & aerial sports in de studio van mijn vriendin Cai. Ik zou daar absoluut bij zijn geweest als het ook maar enigszins had gekund. Maar dat gaat niet meer. Waarschijnlijk nooit meer. Stomme ME.
En ik ben ongelooflijk moe vandaag. Wanneer iemand met een chronische aandoening die ook vermoeidheid veroorzaakt dit zegt, dan weet je dat ze niet zomaar een beetje moe zijn. Dan gaat het over een totale, uitgewrongen uitputting zoals wanneer je nachtenlang haast niet hebt geslapen. Maar ik heb dat wel, en een gezond lichaam kan zich aan de vermoeidheid aanpassen. Dat van mij kan dat niet. Dat van mij is ziek. Dat van mij probeert te herstellen van de afgelopen dagen.
Gisteren was helemaal fantastisch en ik werd met een ontzettend blij gevoel wakker. We krijgen namelijk een kitten! Ik kijk zo ontzettend uit naar zijn komst!
Maar ook blije opgetogenheid kost energie. Heel veel zelfs, want mijn ADHD gaat er helemaal van door het lint, en mijn brein is continu op en neer aan het springen van blijdschap.
Nu even niet. Nu ligt het in een uitgeteld hoopje op de grond, ineens depressief van de vermoeidheid. Vlekjes beginnen zich te vormen en de migraine volgt zometeen. Ik ga gauw liggen en hoop dat het niet al te erg wordt.
Geef een reactie