Maand: januari 2022

Wederom een teleurstellende dag vandaag. Ik zat al helemaal niet lekker in mijn vel, met wat pijn aan mijn wang en koorts, brengen ze me potverdorie ook nog eens naar de dierenarts!! Alsof ik dáárop zit te wachten!

Uiteraard was het daar geen pretje. Ik werd overal gepord, kreeg een stok in mijn kont en werd vervolgens geprikt in mijn pijnlijke wang. Toen daar inderdaad een abces bleek te zitten, heeft dat dierenarts-mens me ook nog eens geschoren daar en een snee gemaakt! Om dan daarna óók nog de wond lopen spoelen met een bijtend middel en me nóg een prik te geven in mijn nek! Tegen de koorts en pijn, zogezegd. Pfah! Het gore lef van die Tweebenigen!

Gelukkig voelde ik me een paar uurtjes later al wel weer wat beter, maar ja, dan zijn er nog steeds twee keer per dag die pillen die Langhaar door mijn strot douwt. Dan kan ze wel wat krabben verwachten, hoor! Dat laat ik echt niet zomaar toe. Ik ben een nette poes!

Het leven met mij is gewoon een feestje. Ik verspreid mijn haren als confetti door het huis en besprenkel kleding met de sprankelende glitters van mijn aanwezigheid. Geen enkele vachtroller, kledingborstel of stofzuiger is bestand tegen mijn alom aanwezige schoonheid.

Langhaar heeft zojuist haar rok gemaakt. Die had ze gescheurd tijdens het spelen met een of ander mensenjong (blèh!). Ze hield hem omhoog en verklaarde trots dat er niets meer van de scheur te zien was.
“Behalve dan die haren van Diva,” voegde ze toe (met een zekere blijdschap, uiteraard). “Die blijf je altijd wel zien.”

Ik kijk haar aan met mijn mooie groene ogen en miauw.
“Graag gedaan zeker?” zegt ze, en ik geef haar nogmaals een verbale bevestiging. Tweebenigen zijn zo needy!

“Mammie houdt van jou” zegt ze dan, maar ze zet me wel mooi buiten!
“Ik moet even weg”, gaat ze verder. “Tot straks, Poezebeest!”
Ik kijk haar bozig aan. Haar redenen interesseren mij niet. Ik ben gewoon graag binnen, maar word daar niet toegelaten als mijn Tweebenigen er niet zijn. Zogenaamd omdat ik dingen “sloop”, terwijl ik enkel op de warme bank wil liggen.

Oké, af en toe speel ik natuurlijk ook wel eens met iets, maar dat doe ik echt alleen met spullen die van mij zijn. (Dat is ook heel gemakkelijk, want alles in mijn huis is van mij). Maar goed, mijn Tweebenigen ontzeggen mij dus met enige regelmaat de toegang tot mijn huis. Dan ga ik maar op één van mijn plekjes in de garage liggen. En als Langhaar terugkomt, geef ik haar eerst een snerende miauw voordat ze me mag aaien. Zo! Dat is een heldere boodschap!

Maar de volgende keer word ik wederom buiten gezet.

*Zucht!* Die Tweebenigen leren het ook nooit!