Je bent me al vergeten.
Het is waar, of niet?
Je bent me al vergeten,
omdat je me nooit ziet.
Maar je ziet me nooit,
omdat je dat niet wil.
Je reageert niet op mijn appjes,
en ‘t blijft van jouw kant stil.
Je wil me niet zien lijden,
of horen dat ik ween.
Je wil niet zien dat ik
nu ziek ben en alleen.
Maar wat je nu volledig mist,
wat je nu niet weet,
is dat ik juist alleen ben,
door die vermijders van mijn leed.