EAPje kruipt al weer bij me op de bank. Hij lag op bed, op zijn rug wat heen en weer te draaien en te happen in het dekbed. Zijn oogjes waren op mij gericht, schreeuwend om aandacht. Toen ik hier bleef zitten, kwam hij dus maar naar mij toe. Typen gaat wat langzamer nu ik tussendoor steeds moet aaien, maar dat vind ik niet erg.

Het is heerlijk om hem zo geobsedeerd te zien kijken naar mijn bewegende vingers. Af en toe gaat zijn hoofdje omlaag en begint zijn kontje te wiebelen, klaar om de aanval in te zetten. Hij heeft nu mijn linkerhand te pakken. Kleine deugniet!

Verder ben ik uitgeput vandaag. Gisteravond had ik moeite met inslapen. Nu heb ik dus een zeurende hoofdpijn en wil mijn brein niet echt zo meewerken. Ik ben gisteravond ook niet zo handig geweest. Hoewel het de laatste tijd steeds beter gaat om me aan mijn voornemen te houden, kon ik het gisteravond toch niet laten om op het tijdstip van mijn laatste dutje toch nog ‘even gauw’ op Facebook te gaan. Voor ik het wist, was ik drie kwartier verder en vond ik het te kort op daadwerkelijk naar bed gaan om nog een dutje te doen. Daardoor ging ik ver over mijn vermogen om nog vermoeidheid te voelen heen. Ook was mijn hoofd teveel ‘aan’ om te kunnen slapen toen ik uiteindelijk in bed kroop. Hier zal morgen de PEM van komen…