Er ligt een kleine deugniet naast me. Hij bekijkt de hele tijd mijn vingers die over het toetsenbord bewegen. Zijn oogjes staan nu nog op nieuwsgierig, maar kunnen ieder moment overgaan op grote aanvalmoduspupillen. Mijn handen en benen zitten al vol krassen van zijn schattige nageltjes, waarmee hij continu probeert alles te vangen. Het is zo’n heerlijk kereltje!

Haha! Nu kwam inderdaad de aanval op mijn vingers. Alles wat beweegt is interessant en moet gepakt worden. Daarnet ben ik nog over hem gestruikeld toen hij vanaf een flinke afstand kwam aangescheurd om mijn voeten te vangen. Dat is één van zijn favoriete activiteiten en nu hij nog geen halsband draagt, hoor ik hem ook niet aankomen. We schrokken allebei daarnet en hij moest even bijkomen onder tafel, buiten bereik van mijn handen die hem probeerden te aaien en kalmeren.

Op dit moment is het mijn jurk. Oh en nu alweer het speeltje dat op de bank ligt. Hij heeft echt de aandachtspanne van een kolibrie. Of ja, van een kitten, eigenlijk. En dat maakt hem extra schattig.

Mijn migraine is inmiddels gelukkig gezakt en het bad is aan het vollopen. Hubby gaat zo mijn haren wassen. Dat is al meer dan drie weken geleden. Tot nu toe zat het er steeds niet in voor mij. Fijn dat ik straks weer schone haren heb. Dan laat ik het hier maar bij voor nu. Mijn energie moet naar mijn zelfverzorging vandaag.