Mijn brein voelt als een stuiterbal in een doosje achterop een fiets die over kinderkopjes rijdt. Mijn gedachten stuiteren zo snel door mijn hoofd dat ik ze wel voel, maar niet concreet kan vastpakken.
Dit gebeurt wel vaker. Vooral als ik juist extra uitgeput ben en de controle over mijn ADHD verlies. Dan springt die naar de voorgrond en stuitert in het rond.
In combinatie met ME, is dit natuurlijk geen topdeal. Deze draaikolk van gedachten kost me (ME) erg veel energie.
Vreemd genoeg is het wel een teken dat het weer wat beter gaat dan een maand geleden. Toen zat ik nog in mijn jaarlijkse winterdip (van ongeveer half oktober tot half maart) en was mijn breinmist zo hevig dat mijn gedachten ergens op de bodem van mijn brein lagen te slapen als vissen in een bevroren meer.
Nu de breinmist wat verminderd is, komt ook deze maalstroom weer op gang. Bij ME zijn er weinig voordelen zonder ook een nadeel.
Kutziekte!