Ik weet even niet goed wat te typen. Dat geeft niet. Gewoonweg typen is in principe het enige dat ik hoef te doen nu. Ik heb mijn timer op 10 minuten gezet, zodat ik niet zomaar langer doorga dan mijn energie aankan.
Het voelt zo ontzettend goed om weer lekker te zitten schrijven! Ik voel mijn schrijfspier weer op gang komen en mijn happiness stijgen!
Diva lag daarnet lekker te spinnen terwijl we sliepen. Ze lag tegen mijn onderbenen aan en pr-pr-de lekker weg 🙂 Zo schattig!
Gisteren was Wereld M.E.-dag. Ik heb er weinig van meegekregen. Mijn energie was laag en ik heb Facebook niet eens geopend. Ik was van plan om er wat over te schrijven of in ieder geval de filmpjes die ik voor The #MEAction Network had gemaakt te plaatsen, maar dat was allemaal teveel. Eigenlijk dus een zeer typische manier om die dag door te komen: geveld door M.E. en de hele dag in bed.
Ik heb met veel moeite wel nog een kwartiertje kunnen schilderen, maar verder was ik vooral een zombie. Hubby had mijn haren gewassen en ik had daarvoor nog even mijn benen geschoren (buiten in de tuin, in de schaduw). Dat was niet handig. Dat was echt teveel. Maar ik wilde koste wat kost weer schone haren hebben, dus toch maar in bad gegaan en mijn haren laten wassen. Daarna heb ik een uur geslapen in bed (daarvoor ook een regulier dutje van 20 minuten gedaan).
Vervolgens bleef ik dus een zombie, maar schoon zijn is ook echt fijn. Ik doe dit al maar eens per twee weken (soms met een douche tussendoor, meestal enkel de wet wipes voor het aankleden) en tegen die tijd is mijn haar echt heel vet. Er zitten ook wel eens drie weken tussen mijn wasbeurten en dan stinkt mijn haar ook echt. Dat voelt zo ontzettend vies! Ik krijg nu tranen in mijn ogen nu ik er aan denk dat dat is hoe ik moet leven. Het is echt verschrikkelijk en mensonwaardig 🙁
