“Poeziewoezie” noemen ze mij. Of “Tante Flopsie”. Idioot hè? Mijn echte naam is overigens Diva, maar die hoor ik alleen als ze vinden dat ik stout ben. Mocht ik dus mijn echte naam ooit vergeten, hoef ik enkel en alleen maar aan het meubilair te krabben. Dan schalt mijn prenomen in hoofdletters door het huis:
“DIVA!!!” klinkt het dan. “Dat mag niet!”
Als ik schouders had, zou ik ze ophalen. Wat kan mij het schelen wat zij vinden. Niemand bepaalt wat een poes doet, en al helemaal haar personeel niet. Rare mensen, die Tweebenigen…
