Zucht!
Langhaar wilde weer aan haar tikmachine zitten, dus ik werd bruut verstoten van mijn lekkere plekje op haar stoel. Ze ging gewoon bij me zitten en aaide me over mijn kop! De brutaliteit! Ik heb daar meteen korte metten mee gemaakt door op de grond te springen en protesterend te miauwen. Zulk soort onzin kan dus echt niet!
Nu zit ik te mokken op de bank. Ik probeer wat naar buiten te staren, maar daar valt niets te beleven. Dan toch maar eens kijken bij Brillemans en zijn tikmachine aan de eettafel.
“Waar is ze nou?” vraagt Langhaar, en Brillemans verraadt mijn positie. Op naar mijn kattenkasteel.
Ook daar is het saai. Ik geef toe en loop terug naar Langhaar.
“Mrrauw!” zeg ik ietwat klaaglijk.
Ze kijkt me aan.
“Hey, schat!” zegt ze en ze krabt wat achter mijn oren. “Ben je dan toch weer hier?”
Dat is teveel van het goede, dus ik besluit wederom te verkassen. Ik zit een tijdje naast Brillemans op de vloer, kijkend naar zijn schoot. Hij zit echter te dicht bij de tafel om erbij te passen en miauwen om meer ruimte is geen optie. Ik kan niet zomaar gezien worden als zijnde een liefhebber van zijn nabijheid. Dat is slecht voor mijn reputatie.
Ik zucht nogmaals en keer terug naar Langhaar. Ik bekijk haar kort vanonder haar bureau en krijg dan haar aandacht.
“Kom maar,” zegt ze, uitnodigend op haar been tikkend. “Kom er maar bij.”
Ik voel mijn ogen groot worden en geef toe aan de verleiding.
“Gezellig hè?” zegt Langhaar, en mijn spinnertje gaat aan. Stiekem vind ik haar toch wel lief.